Escape from Duckov - recenzja. Kaczy Tarkov dla singla

Na pierwszy rzut oka w Escape from Duckov wszystko jest żartem. Zamiast ponurych operatorów mamy kaczora. Zamiast fotorealistycznych lasów Rosji - kolorową, kreskówkową oprawę. Zamiast widoku z pierwszej osoby - rzut izometryczny. Gra studia Team Soda wprost kpi sobie z Escape from Tarkov, ale paradoksalnie, im dalej w las (a raczej w kacze bagno), tym bardziej czuć ducha oryginału. Ale niekoniecznie w pozytywnym sensie.

Escape from Duckov to gra ekstrakcyjna dla jednego gracza. Pętla rozgrywki jest tu klasyczna: opuszczasz swoją bazę (bunkier), realizujesz zadania na jednej z pięciu map, zbierasz surowce, walczysz z wrogami, po czym wracasz do punktu ewakuacji. Jeśli zginiesz, tracisz wszystko, co miałeś w plecaku. Brzmi znajomo? Owszem, ale diabeł tkwi w perspektywie.

Rzut z góry mógłby wskazywać na dynamiczną strzelankę typu twin-stick. Nic bardziej mylnego. Twórcy zaimplementowali system, który bardzo mocno trzyma zręcznościowe zapędy gracza w ryzach. Escape from Duckov to gra taktyczna, w której każdy strzał ma znaczenie, a kilka kulek kończy żywot twojej kaczki.

Najciekawszym - i najbardziej frustrującym - rozwiązaniem jest system pola widzenia. Widzisz tylko to, co widzi twoja postać. Wróg może stać tuż za kontenerem lub rogiem budynku i pozostanie niewidoczny, dopóki nie wejdziesz mu wprost pod lufę. Wymusza to bardzo powolną, metodyczną eksplorację i nieustanne sprawdzanie każdego kąta.

Zabawa polega nie tyle na strzelaniu, ile na przetrwaniu i logistyce. Masz ograniczony plecak, musisz żonglować amunicją, zasobami zdrowia i przedmiotami kluczowymi dla misji. Śmierć jest bolesna. Twórcy poszli jednak na lekkie ustępstwo w stylu soulslike - możesz wrócić na miejsce zgonu i odzyskać swój ekwipunek. O ile nie zginiesz po drodze.

Problem w tym, że Escape from Duckov usuwa z gatunku ekstrakcji element, który napędza w nim emocje: innych graczy. Prawdziwe gry ekstrakcyjne (PvPvE) są nieprzewidywalne. Napięcie wynika z faktu, że za każdym krzakiem może czaić się inny człowiek, który poluje na twoje zasoby.

Duckov jest doświadczeniem wyłącznie dla jednego gracza. Przeciwnikami steruje wyłącznie sztuczna inteligencja, a motorem napędowym są misje. I tu zaczynają się schody. Zadania są bowiem generyczną listą obowiązków: przynieś X materiałów, zabij Y wrogów, użyj broni Z.

Początkowo ten cykl wciąga. Rozbudowujesz bazę, stawiasz nowe stoły rzemieślnicze, ulepszasz technologie, odblokowujesz skróty i materiały wybuchowe. Postęp jest widoczny. Jednak pętla rozgrywki bardzo szybko pokazuje swoje ograniczenia.

Twórcy przygotowali drzewko umiejętności (możesz specjalizować się w ofensywie lub przetrwaniu) oraz selektor poziomu trudności. Można dostosować wyzwanie - skupić się bardziej na akcji lub na zbieractwie. Niestety, to właśnie zbieractwo jest najsłabszym elementem gry.

Coraz większe mapy stają się z czasem areną żmudnego powtarzania tych samych czynności. Misje typu "zbierz X drewna" wymagają wielokrotnych, krótkich wypadów, byle tylko nie ryzykować utraty cennych zasobów.

Sytuacji nie poprawia losowe rozmieszczanie przedmiotów. W teorii brzmi to jak urozmaicenie w stylu roguelike. W praktyce oznacza, że jeśli do ukończenia misji brakuje ci jednej apteczki, być może będziesz musiał ponownie przeszukać całą mapę, zaglądając w każdy pojemnik, bo łup jest losowy. W końcu może zabraknąć cierpliwości.

Escape from Duckov daje najwięcej frajdy wtedy, gdy wchodzisz na nowy obszar i mierzysz się z nowymi zagrożeniami. Cała reszta to powolne budowanie bazy, które jest bardziej uciążliwe, niż powinno.

Graficznie Escape from Duckov ma swój urok. Kreskówkowy styl jest przyjemny dla oka. To udany kompromis między prostotą a czytelnością. Oprawa audiowizualna nie jest niczym wybitnym, ale spełnia swoje zadanie i pasuje do konwencji.

Escape from Duckov to intrygująca próba adaptacji gatunku ekstrakcyjnego na potrzeby gry solo, opakowana w przystępną, kreskówkową oprawę. Nie da się ukryć, że gra odniosła ogromny sukces (ponad 2 miliony sprzedanych egzemplarzy), ale nie można też przymykać oka na jej fundamentalny problem: brak ludzkiego przeciwnika lub partnera sprawia, że pętla rozgrywki szybko staje się monotonna, a misje zamieniają się w listę nużących obowiązków.

Dla osób, które lubią pętlę rozgrywki znaną z gier ekstrakcyjnych (zbieranie, ulepszanie, ryzyko), ale odstrasza ich stres związany z rywalizacją PvP. To także tytuł dla cierpliwych fanów surwiwalu, którym nie przeszkadza powolny postęp i powtarzalność.

Dla graczy szukających dynamicznej akcji lub szybkiej, zręcznej strzelanki. Jeśli oczekujesz nieprzewidywalności i emocji znanych z wieloosobowych gier ekstrakcyjnych, poczujesz się tu jak na samotnej i nudnej wycieczce.