Pary, które grają razem, zostają razem? Sprawdzamy, co na to nauka

Na pierwszy rzut oka brzmi to jak klasyczna wymówka gracza, który próbuje namówić partnerkę na sesję w It Takes Two. "Kochanie, to dla dobra naszego związku!". Naukowcy z Brigham Young University postanowili jednak sprawdzić tę tezę w praktyce i odkryli coś zaskakującego: gry wideo rzeczywiście mogą wzmacniać relacje.

Badacze Michelle Ahlstrom i Neil Lundberg przyjrzeli się nawykom 349 par małżeńskich. Wnioski? Wśród małżeństw, w których oboje partnerzy sięgali po pada, aż 76 proc. uznało, że wspólne granie wpływa na ich pożycie pozytywnie. Wygląda to na idealne alibi dla każdego, kto nie chce rozstawać się z konsolą.

Wstrzymaj się jednak z zakupem drugiego kontrolera. W tym samym badaniu pojawia się bowiem statystyka znacznie mniej optymistyczna. W związkach, w których tylko jedna osoba grała regularnie, aż 75 proc. małżonków przyznało, że wolałoby, aby ich druga połówka angażowała się mniej w życie gildii w World of Warcraft, a bardziej w życie rodzinne.

Sytuacja wygląda gorzej, gdy spojrzymy na poziom satysfakcji. Partnerzy graczy, którzy sami stronią od cyfrowej rozrywki, częściej deklarują niezadowolenie z małżeństwa. W badanej grupie aż 72 proc. takich par zgłosiło, że gry negatywnie oddziałują na ich relację.

Intuicja podpowiada, że winna jest liczba godzin spędzonych przed ekranem. Badanie Ahlstrom i Lundberga sugeruje jednak co innego. Kluczowe okazały się dwa czynniki: częstotliwość kłótni o granie oraz rozbieżne pory kładzenia się spać. Małżeństwa, które regularnie spierały się o czas poświęcony grom lub w których jedno szło do łóżka, podczas gdy drugie jeszcze "tylko kończyło poziom", oceniały swoją relację gorzej.

Potwierdza to Sarah Coyne, również z BYU, która przeanalizowała sytuację u 1 333 par heteroseksualnych. Jej zespół odkrył, że szczególnie u mężczyzn czas spędzony na graniu korelował z liczbą konfliktów na tle mediów. Te spory z kolei napędzały agresję w związku - zarówno fizyczną, jak i relacyjną. Wniosek nasuwa się sam: to nie sama gra niszczy więź, ale towarzyszące jej niesnaski.

Dlaczego zatem wspólne granie działa? Psychologowie wskazują na konkretne mechanizmy. Gry kooperacyjne wymuszają komunikację, wspólne rozwiązywanie problemów i koordynację działań. To dokładnie te same kompetencje, które budują zdrowe związki w realu.

Gdy para wspólnie pokonuje bossa, doświadcza tego samego, co przy każdym wyzwaniu przezwyciężonym ramię w ramię. Mózg uwalnia dopaminę, pojawia się smak sukcesu, a partnerzy zaczynają postrzegać się jako zgrana drużyna. Na przeciwległym biegunie mamy sytuację, w której jedna osoba wpatruje się w monitor, a druga w sufit sypialni, zastanawiając się, czy ich małżeństwo właśnie przegrywa z pikselową przygodą.

Twórcy gier dostrzegli ten potencjał. It Takes Two, produkcja szwedzkiego studia Hazelight, zdobyła tytuł Gry Roku 2021 i stała się fenomenem. Fabuła opowiada o małżeństwie na skraju rozwodu, które musi nauczyć się współpracy, by wrócić do normalności. Co istotne, w ten tytuł nie zagrasz w pojedynkę.

Kolejne pozycje na liście "terapeutycznej" to między innymi Stardew Valley (gdzie można wspólnie prowadzić wirtualną farmę, a nawet wziąć ślub) czy Overcooked (test na cierpliwość i koordynację w chaotycznej kuchni). Terapeuci rodzinni coraz częściej włączają takie tytuły do swoich praktyk jako narzędzia wspierające komunikację.

Szczególną rolę gry pełnią w związkach na odległość. Szacuje się, że od 25 do 50 proc. amerykańskich studentów żyje w relacjach, w których partnerzy mieszkają daleko od siebie. Dla nich wspólna sesja online staje się odpowiednikiem wyjścia do kina.

Badanie opublikowane w 2025 roku przez Nishę Devasię i zespół z ACM Designing Interactive Systems pokazało, że pary te wykorzystują gry do budowania bliskości. Uczestnicy opisywali, jak wirtualna rozgrywka pozwala im odtwarzać codzienność, której nie mogą doświadczać fizycznie. Wirtualna kolacja w grze zastępuje tę prawdziwą, gdy dzieli was ocean.

Raport Entertainment Software Association z 2024 roku ujawnił intrygujące dane. Wśród dorosłych graczy w USA 39 proc. przyznało, że poznało bliskiego przyjaciela, partnera lub małżonka właśnie dzięki grom wideo. Globalnie ten odsetek sięga nawet 42 proc. (według raportu Power of Play z 2023 roku).

World of Warcraft, League of Legends czy Final Fantasy XIV stały się nieoczekiwanymi swatkami. Na forach internetowych znajdziemy setki historii par, które poznały się podczas rajdów na smoki, a skończyły przed ołtarzem. Gry dają to, czego nie mają tradycyjne aplikacje randkowe: wspólne przeżycie. Pozwalają poznać drugą osobę w działaniu, w sytuacjach stresowych, zanim jeszcze dojdzie do pierwszej kawy.

Z badań płynie kilka praktycznych lekcji:

• Grajcie razem, nie obok siebie. Kooperacja buduje więź. Sytuacja, w której jeden gracz siedzi z padem, a drugi ze skrzyżowanymi rękami, to gotowy przepis na kłótnię.
• Rozmawiajcie przed włączeniem konsoli. Ustalenie, ile czasu poświęcacie na granie i kiedy to robicie, może zapobiec wielu sporom. Pamiętaj: to nie godziny są problemem, lecz brak porozumienia.
• Kładźcie się spać razem. Brzmi banalnie, ale pary, które chodzą do łóżka o różnych porach z powodu grania, rzadziej są zadowolone ze związku. Żaden wirtualny poziom nie jest wart tej ceny.

Czy pary, które grają razem, zostają razem? Nauka odpowiada: to zależy. Gry mogą być potężnym spoiwem, ale tylko wtedy, gdy stanowią wspólne hobby, a nie pole bitwy. Pad w dłoniach zbliża bardziej niż niejedna romantyczna kolacja. Pod warunkiem, że oboje trzymacie po jednym.