Starfield i eksploracja planet - czy fani gry mają zbyt wygórowane oczekiwania?

Wszystko zaczęło się od nagrania, na którym widać, jak postać gracza wędruje przed siebie po jednej z planet, a wszystko odbywa się w dość mocno przyspieszonym tempie. W dość dlugiej podróży trafia ona jednak dość niespodziewanie na niewidzialną ścianę. Wynika z tego, że nie da się iść w nieskończoność, bez oglądania ekranu ładowania. Gracze z miejsca chwycili za pochodnie, zarzucając twórcom kłamstwo, gdyż Howard i Hines mieli rzekomo zapowiadać niczym nieograniczoną możliwość eksploracji.

Jak się jednak okazuje - nie do końca słusznie. O ile można zrozumieć w pewien sposób zawód takim a nie innym przedstawieniem planet w Starfield (wiadomo, że wszyscy chcielibyśmy możliwości nieskrępowanej wędrówki wokół planety), o tyle Bethesda zastosowała tutaj dość typowy dla siebie sposób renderowania świata, który opisał jeden z dziennikarzy, piszących dla serwisu RockstarIntel. 

Otóż, gracz może wylądować swoim statkiem w niemal dowolnym miejscu na planecie, o ile nie ograniczają tego logicznie dobrane warunku, takie jak znajdująca się w danym miejscu woda czy jakaś inna anomalia. W momencie lądowania, gra renderuje obszar wokół naszego statku, pełen wszelkiego rodzaju punktów i znaczników, które mogą w jakiś sposób zainteresować gracza. Natomiast żeby trafić na niewidzialną ścianę, taką jak z filmu, który zapoczątkował dyskusję, trzeba oddalić się od statku na naprawdę olbrzymią odległość - twórcy mówią o około 10-minutowym marszu - co w obie strony daje już 20 minut.

I o ile nie da się zobaczyć całej planety za jednym podejściem, to wystarczy wrócić na statek i posadowić go w zupełnie innym punkcie, by zobaczyć zupełnie nowy obszar, z nowymi punktami i znacznikami. To właśnie w ten sposób można zwiedzać planety w całości, o czym mówili twórcy. 

Warto też przy tej okazji zaznaczyć, że każdy jeden sektor wygenerowany przez grę wokół statku gracza (kwadrat? koło?) będzie miał powierzchnię równą 20% całego Skyrim, co oznacza, że łącznie powierzchnia planety zapowiada się na naprawdę olbrzymią - a przecież samych planet będą setki (choć wiele z nich będzie pustych). Nie jest jedynie pewne, czy generowane obszary będą logicznie łączone w jedną całość, a więc czy będziemy w stanie dotrzeć na przykład do miasta, które jeszcze niedawno widzieliśmy jako leżące o jeden lot statkiem od naszej wcześniejszej lokalizacji.

Co sądzicie o takim podejściu twórców? Wolelibyście dostać do eksploracji mniejszy, ale niczym nieprzerwany obszar, czy wolicie, kiedy planety są ogromne, ale podzielone na niewidzialne sektory?