SlavicPunk: Oldtimer - recenzja. Dobre książki, kiepska gra

Nastrój tęsknoty i nostalgii w polskiej literaturze, który zazwyczaj potrafi przeniknąć do serc graczy, w tym przypadku został zniweczony przez techniczne braki i liczne błędy. SlavicPunk: Oldtimer czerpie z trendu wyznaczonego przez Cyberpunka 2077, ale jej wykonanie pozostawia wiele do życzenia.

Niedoświadczony zespół Red Square Games stara się wywalczyć swoje miejsce na rynku, opierając się na popularnej w ostatnim czasie konwencji (cyberpunk) oraz na twórczości znanego polskiego pisarza, Michała Gołkowskiego. Autor co prawda napisał scenariusz, ale daleko mu do historii z książek jego autorstwa. Świat przedstawiony w grze jest odległy od tego, który znamy z cyklu powieści "Komornik" czy "SybirPunk".

Świat gry jest mroczny, surowy, pozbawiony żywych kolorów. ohater gry, podstarzały prywatny detektyw Yanus, mimo archetypicznej postaci, nie był w stanie zainteresować mnie swoją historią. Jego przygody, choć potencjalnie pełne dramatu i napięcia, zaprezentowano w sposób płaski i schematyczny. Fabuła gry jest przewidywalna przewidywalna, podobnie jak zadania, które na nas czekają.

Jeśli idzie o rozgrywkę, SlavicPunk: Oldtimer to twin stick shooter. Nie da się ukryć, że twórcy już na samym wstępie utrudnili sobie zadanie, wybierając gatunek, który nie sprzyja opowiadaniu skomplikowanych historii. Widać, że autorzy starali się wprowadzić do gry elementy literackie, ale ich próby okazały się nieudane. Mimo współpracy z profesjonalnym pisarzem, fabuła gry jest schematyczna i nie wnosi niczego nowego.

Walka potrafi dostarczyć przyjemności, gdy tylko zrezygnujemy z podstawowego, niewydolnego pistoletu na rzecz strzelby czy karabinu.. Oznacza to jednak, że musimy przetrwać frustrujące początkowe etapy gry, zanim doczekamy się chwil prawdziwej zabawy. SlavicPunk: Oldtimer wymaga cierpliwości i wyrozumiałości.

Gra ma kilka interesujących pomysłów, ale są one niedopracowane. System hakowania mógłby być naprawdę interesującym elementem, jednak z powodu swojej nieprzystępności staje się kolejnym powodem do frustracji. Obrót kamery - mimo że jest to innowacja w tym podgatunku - utrudnia celowanie i zapanowanie nad sytuacją. Wydaje się, że twórcy gry mieli wiele pomysłów, ale zabrakło im czasu lub zasobów, aby dobrze je zrealizować.

Oprawa audiowizualna SlavicPunk: Oldtimer pozostawia wiele do życzenia. Wizualnie gra jest niejednolicie wykonana. Chwile, gdy zawieszamy z przyjemnością oko na projektach lokacji czy efektach świetlnych, zderzają się z fragmentami, które rażą niedopracowaniem. Modele postaci nie wyróżniają się, animacje często są toporne, a przejścia pomiędzy nimi - nie zawsze płynne. 

Koszmarnie wygląda natomiast wykonanie SlavicPunk: Oldtimer od strony technicznej. To aż dziw, że ktoś zdecydował się wypuścić grę w takim stanie. Aż przypomniała mi się historia Cyberpunka 2077 (z zachowaniem proporcji, rzecz jasna). A to jakaś postać utknie, a to przeciwnicy znikną, a to system kolizji zawiedzie... Takich baboli jest mnóstwo. A kiepska optymalizacja sprawia, że podczas intensywnych starć nawet dobrej klasy komputer nie wydala.

W przypadku ścieżki dźwiękowej sytuacja jest nieco lepsza. Muzyka - utrzymana w cyberpunkowym klimacie i dobrze komponująca się z akcją gry - cieszy ucho pomimo niezbyt dużego urozmaicenia. Dźwięki brzmią dobrze, chociaż przez większość czasu słuchamy głównie odgłosów walki. 

SlavicPunk: Oldtimer na papierze wygląda obiecująco, ale jego wykonanie wypada poniżej przeciętnej. Projekt miał spory potencjał, ale do udanej realizacji zabrakło naprawdę sporo. Gra może ma swoje momenty, ale ogólnie rzecz biorąc, brakuje jej polotu (który kojarzę z literaturą Gołkowskiego) i dopracowania.