Mark of the Deep – recenzja. Piracki rogalik

Mark of the Deep zabiera nas na tajemniczą wyspę, która - głównie ze względu na panującą na niej atmosferę - aż prosi się o eksplorację. Bohaterem tej historii jest Rookie - pirat wyposażony w ogromny hak, który musi ocalić swoją załogę i znaleźć sposób na ucieczkę spod władzy lorda otchłani. Sama fabuła jest interesująca i nie brakuje w niej intrygujących wątków związanych z duszami uwięzionymi w tej ponurej krainie.

Niestety, cała otoczka zostaje szybko przyćmiona przez problematyczną eksplorację. Wyspa, mimo że technicznie dobrze wykonana, jest zbyt monotonna. Wszystko wygląda bardzo podobnie, przez co łatwo się zgubić, szczególnie że gra nie oferuje żadnej mapy (tak, żadnej mapy). Brak tego narzędzia zmusza nas do ciągłego błądzenia i zapamiętywania każdej ścieżki, co potrafi irytować - zwłaszcza po przerwie od gry. Twórcy zapewne chcieli w ten sposób podkręcić poziom trudności, ale w tym przypadku rozwiązanie okazało się kontrskuteczne.

Podczas przygody Rookie stawia czoła różnorodnym przeciwnikom, ale walka, która powinna być jedną z najmocniejszych stron gry, pozostawia wiele do życzenia. Główny problem tkwi w tak zwanym priorytecie animacji - każda akcja bohatera musi zostać w pełni odtworzona, zanim można wykonać kolejną. Efekt jest taki, że często otrzymujemy ciosy, mimo że próbujemy unikać ataków przeciwników i teoretycznie robimy wszystko dobrze.

Jeszcze większym rozczarowaniem są starcia z bossami. Powinny być one momentem kulminacyjnym, ale w praktyce są przeciągnięte i frustrujące. System hitboxów sprawia problemy - zdarza się, że cios, który wygląda na celny, wcale nie zadaje obrażeń. W rezultacie walki, zamiast ekscytować, męczą. A jest to przecież gra nastawiona w szczególności na wywijanie orężem, więc takie kwestie zdecydowanie powinny zostać poprawione na długo przed premierą.

Mark of the Deep ma kilka elementów, które mogą się podobać. System rozwoju postaci jest dobrze przemyślany. Złoto zdobywane w grze pozwala na ulepszanie bohatera, a co ważne, waluta nie przepada po śmierci. To rozwiązanie, które zachęca do eksploracji i rozwijania swoich umiejętności, nawet jeśli momentami gra sprawia wrażenie zbyt trudnej.

Na pochwałę zasługuje też oprawa graficzna. Unreal Engine zapewnia wyraźne tekstury i płynność działania, dzięki czemu technicznie gra jest solidna. Po prostu solidna. Mimo że lokacje są monotonne, czuć w niej mroczną atmosferę, która przypadnie do gustu fanom gotyckich klimatów. Pirackie klimaty to także pewien powiew świeżości.

Mark of the Deep próbuje dużo osiągnąć. Wydaje mi się, że za dużo. Twórcy przesadzili z ambicjami, jednocześnie nie pozostawiając sobie dostatecznej ilości czasu na dopracowanie tak fundamentalnych elementów, jak walka. Ale nie wszystko stracone. Wystarczy, że Mad Mimic doda mapę i poprawi priorytetyzację ruchów w starciach, a już spokojnie będzie jej można dodać co najmniej jedno oczko do ogólnej oceny (to dwie naprawdę spore bolączki). A na razie mogę jej wystawić jedynie...