Producent: EK.SOFT
Wydawca: EK.SOFT
Dystrybutor PL: MarkSoft
Gatunek: edukacyjna
Data wydania PL: 19 grudzień 2002
Wymagania sprzętowe: P 300 MHz, 64 MB RAM, CD-ROM x10, karta dźwiękowa zgodna z DirectX 8.1, karta graficzna z akceleratorem 8 MB RAM, Windows 95/98/2000/ME/XP
Cena detaliczna: 49.90 PLN
Ocena: 8/10
Na rynku gier edukacyjnych dzieje się ostatnio bardzo wiele, co widać po ilości tych programów pojawiających się na sklepowych półkach. Bardzo pozytywnym zjawiskiem jest również to, że są to coraz lepsze produkcje. Wszyscy wiemy, jaka jeszcze do niedawna pokutowała obiegowa opinia o programach i grach edukacyjnych. No taka, że są bardzo tandetnie wykonane, nudne, drogie i na dodatek zawierają wiele błędów dyskwalifikujących je całkowicie z dalszego użytkowania przez maluchy. Tak jak napisałem wyżej, ta sytuacja zaczyna powoli ulegać zmianie. Programy i gry edukacyjne stoją na coraz wyższym poziomie merytorycznym, a przy okazji zaczynają się dzieciakom podobać. Oczywiście wciąż nie mogą konkurować z Quakiem, ale to chyba akurat dobrze, bo nawet nie powinny.
W swej karierze recenzenta miałem okazję pisać o kilku produkcjach edukacyjnych. Przyznam, że nie wszystkie były dobre, a niektóre nawet bardzo słabe, ale ostatnio na moje biurko trafiła gra, która jest zdaje się jedyna w swoim rodzaju. Jest tak, dlatego że oprócz tradycyjnej gry na ekranie monitora zmusza dzieciaki do działań manualnych zupełnie niezwiązanych z komputerem, a nawet pozwala na zabawę w całkowitym oderwaniu od niego.
Właśnie najfajniejsze w tej grze jest to, że może działać dwutorowo.
Po pierwsze dziecko ma możliwość korzystać z opcji, jakie daje mu rozgrywka na komputerze. Jest to typowa praca projektanta, polegająca na stworzeniu wnętrza, bądź całego mieszkania, a następnie zaaranżowanie jego wyglądu poprzez wprowadzenie koloru ścian, podłóg i na koniec mebli. Jasne jest, że wszystko dopasowano do możliwości dziecka, więc nie spodziewajmy się tu nie wiadomo jakich opcji. Przypominam, że odbiorcą tego programu ma być mały człowieczek w wieku od 8 do 12 lat. Praca nad nowym projektem została podzielona na dwa rzuty. Mamy tu 2D i 3D.
Praca w trybie 2D pozwala projektować mieszkanie i ustawić w nim wszystkie konieczne obiekty. Najpierw kreślimy główne ściany, a następnie na ogólnym planie wydzielamy mniejsze pomieszczenia. Kiedy już powstał ogólny zarys mieszkania pora zdecydować się na rozmieszczenie drzwi, okien, jak również kolor ścian, ewentualne wzorki, rodzaj i kolor podłóg. No, a teraz kolej na meble. Wybieramy je z dość obfitego menu, a następnie umieszczamy na planie powstającego mieszkania. Mamy całkowitą dowolność ich ustawienia, więc bez problemu obracamy meble, aby jak najlepiej wpasować je do wnętrza.
Teraz pora na działania w trybie 3D. Od poprzedniego różni się tym, że nie ma możliwości stawiania ścian i kładzenia podłóg. Poza ty jest praktycznie identyczny do 2D, z tym, że wszystko widzimy w trójwymiarze i mamy o wiele lepsze rozeznanie w rozstawieniu sprzętów, wyglądzie ścian, podłóg i co najważniejsze mamy okazję zweryfikować rozłożenie okien i drzwi.
Kiedy napracujemy się solidnie może nam przyjść ochota na zwiedzenie nowiutkiego lub zmodernizowanego mieszkanka. Taki wirtualny spacerek jest jak najbardziej możliwy, za sprawą opcji "Przeglądanie 3D". Na samej przechadzce nie koniec, gdyż możemy nakręcić film ze swej wyprawy. Gotowy filmik zapisujemy na jednej z dostępnych kaset i w każdej chwili możemy do niego wracać, aby nacieszyć oko swymi dokonaniami.
Jeśli Wasze dziecko jest bardziej wybredne, albo jeśli uznacie, że sami wzbogacicie grę o własne pomysły, nie widzę przeszkód. Gra ma wbudowane narzędzie, w sumie trochę podobne do mocno uproszczonej wersji Windowsowego Painta. Za pomocą prostych narzędzi i kilku opcji pozwala wyczarować zupełnie nowe mebelki, a następnie używać ich w czasie gry.
Pamiętacie jak wyżej pisałem, że zabawa nie kończy się po wyłączeniu komputera? Właśnie. Świat papierowych mebelków nie zamiera w raz z ustaniem pracy komputera. Nawet, jeśli jesteście przeciwnikami zbyt długiego przesiadywania przed komputerem, Wasze dzieci wciąż nie muszą rozstawać się z tą grą. Wszelkie dostępne w niej meble można wydrukować w postaci siatki. Pamiętacie lekcje matematyki, na których zlecano nam wykonanie modeli brył geometrycznych? No właśnie wreszcie ta wiedza okaże się Wam na coś przydatna. Po wydrukowaniu, wycinamy, a następnie sklejamy meble. Wszystkie one mogą posłużyć do zabawy poza komputerem. Gdyby pojawiły się jakieś problemy, gra może przejąć rolę instruktora. Wszystko przy pomocy fajnych, animowanych filmików, objaśniających cierpliwie jak samodzielnie skleić wymarzoną szafę czy kanapę.
Jest kilka elementów, za które można chwalić "Świat Papierowych Mebelków. Przede wszystkim za prostotę obsługi. Nawet słabo zorientowane w tej tematyce dziecko da sobie spokojnie radę z instalacją czy zmianą opcji. Rolę przewodnika po menu gry i dostępnych opcjach pełni zabawna papuga, która na pewno przypadnie maluchom do gustu. Mi przypadła. Kolejne rzeczy pozwalające na przyznawanie pochwał to możliwość zabawy za równo na komputerze, jak i poza nim. Nie będę się rozpisywał na ten temat. Wszystko, co trzeba znaleźliście wyżej.
Najbardziej budujące jest jednak to, że Świat papierowych mebelków rozwija kilka umiejętności u dziecka. Są to orientacja przestrzenna i poznawanie różnic między widokiem dwu a trzy wymiarowym, a ponadto rozwijanie zdolności manualnych niezbędnych w czasie samodzielnego wycinania i sklejania mebli.
Gry edukacyjne powinny być pod szczególną ochroną. Jednak tak nie jest. Pewnie, dlatego co jakiś czas pojawiają się programy z mnóstwem błędów rzeczowych. Świat papierowych mebelków nie należy do "niedoróbek". Zasługuje na pochwałę i naśladowników. W zasadzie jedyną rzeczą, do jakiej można się czepiać to nienajlepszy poziom wykonania grafiki. Jednak dzięki temu uzyskaliśmy niskie wymagania dla domowego komputera, co nie pociąga potrzeby kolejnych inwestycji w sprzęt. Gorąco polecam tę grę rodzicom, którzy chcą zapewnić swym dzieciom rozrywkę, a jednocześnie dbają o ich rozwój.
Hitman
