Folklore

Na świecie żyje mnóstwo ludzi, którzy wolą bardziej nie wierzyć w wiarygodne rzeczy, niż wierzyć w rzeczy nieprawdopodobne, nawet jeśli te drugie stają się faktem oczywistym. Keats, jeden z dwóch głównych bohaterów gry...

...sprzedał swą duszę już jakiś czas temu. Jego życie jest totalną pustką, nie licząc wiary, która i tak jest przeciwieństwem tego co pisze, a co mówi. Wyżej opisywany mężczyzna jest pisarzem, który pomimo tego, że nie wierzy w okultyzm, to swoje artykuły przelewa na łamy magazynu, który właśnie specjalizuje się w tego typu systemach wiedzy. Myśli bowiem, że na wszystko jest naukowe wytłumaczenie i pewnego dnia uda mu się tego dowieść.

Kiedy pewnego dnia obiera tajemniczy telefon, w którym przerażona kobieta męczona przez dziwne potwory, błaga o przyjazd do miejscowości Doolin znajdującej się na wybrzeżu, nagle czuje potrzebę natychmiastowego przeniesienia się tam.

Nie bacząc na to, jak brzmi ta historyjka, popychany moralnymi rozterkami Keats postanawia zbadać całą sytuację. Wybiera się zatem w podróż, która pogrąży go pomiędzy granicami prawdziwego świata, a jego wierzeniami. Jednak nawet kiedy dojdzie do konfrontacji z faktem jego transcendencji (z fil. doświadczenia wykraczające poza zasięg ludzkiego poznania) z możliwością egzystowania w całkiem innym planie astralnym, on nadal wybierze niewiarę w to, co ukazują mu jego własne władze umysłowe i cielesne.

Reklama

Przynajmniej do czasu...

Dla młodej kobiety Ellen ta wyprawa jest jedyną nadzieją... Nadzieją, która rodzi nieprawdopodobnie silną wiarę, bez względu, jaką ta ostatnia przybiera formę. Cały czas widzi swoją matkę, która opuściła ją dawno temu i prawdopodobnie zaginęła. Kiedy dociera do Doolin, zauważa kobietę spadającą z klifu i obawia się najgorszego. Jak się jednak okazuje, to nie była jej matka, ale to jeszcze bardziej pobudza ją do działania i rozwikłania zagadki, w szczególności, że ma przeczucie, iż tu nie daleko znajduję się odpowiedź na jej wszystkie pytania.

Nie oszukujmy się - Folklore od SCEA i Game Republic jest oprawioną w cudowną szatę graficzną intrygującą historią. To coś więcej niż opowieść o zrozpaczonej kobiecie bezustannie szukającej swojej matki czy mężczyźnie pragnącym dotrzeć do fundamentów swojej wiary i przekonań. To historia pewnego miasta i starej tragedii, która wstrząsnęła jego mieszkańcami i silnie odbiła się na ich życiu poprzez ciągłe polowanie na dusze zasiedlających tę niewielką wioskę ludzi. To nie tylko wspaniała przygoda i akcja w jednym, które biją na głowę elementy hack-and-slashu, ale także dające do myślenia niesamowite spojrzenie na świat z różnych perspektyw, sprawiające mnóstwo frajdy odkrywanie poszczególnych wskazówek oraz zanurzeniu się w pięknej i niewiarygodnej opowieści rodem z prawdziwej książki fantasy.

Fabuła skupia się na dwójce bohaterów, mężczyźnie o imieniu Keats oraz pięknej Ellen. Doolin samo w sobie jest malutką wioską położoną na samym szczycie klifu. Dwójka wyżej opisanych bohaterów spotyka się właśnie w tym miejscu, w momencie kiedy ciało tajemniczej kobiety osuwa się w dół. Ellen wierzy, że to może być jej matka, podczas gdy Keats myśli, iż to może być kobieta, która prosiła go o pomoc w rozmowie telefonicznej. Razem zagłębiają się w ową tajemnicę, wplątując tym samym w podróż pomiędzy światem "rzeczywistości" a siedmioma światami umarłych.

Gracze otrzymują możliwość kierowania poczynaniami obojga bohaterów. Keats jest zawsze krok do tyłu za Ellen, przez co wydaje się, jakby podążał jej śladami. Każda postać dysponuję całkiem odmiennymi stylami walki, dlatego przechodzenie przez te same tereny nie jest nudne, choć dla mniej odpornych może miejscami wydać się troszkę irytujące. W istocie tytuł ten prezentuje graczom odmienne elementy w zależności od tego, którego z bohaterów wybierzemy. Keats preferuje walkę wręcz, podczas gdy Ellen kieruję się strategią, a w walce używa o wiele więcej finezji. Z możliwościami obojga bohaterów zapoznamy się na pewno podczas gry, bowiem do ukończenia tego tytułu wymagane jest przejście gry zarówno jako Keats jak i Ellen.

Świat Folklore zamieszkuje grubo ponad 100 unikalnych i oryginalnych postaci (niektóre z nich są folkami), potworów oraz bossów znanych powszechnie jako folklore. Aby pokonać folklore'a, trzeba najpierw przejść przez kilka lokacji, zebrać wszelkie pomocne poszlaki oraz moce, które będą najbardziej efektywne w walce z danym potworem.

Tym sposobem dotarliśmy do najbardziej interesującej części gry... Podczas zwiedzania światów Folklore, często zdarza się nam zostać zaatakowanym przez zamieszkujące go folki, jeśli uda nam się je pokonać, pozostawione one po sobie swoje "identyfikatory". Niektóre z tych "identyfikatorów" zawierają istotę folków, przez co możemy wykorzystywać je w sytuacjach zagrożenia poprzez przyzwanie któregoś z aktualnie posiadanych. Możliwość przyzwania folka została udostępniona nam z poziomu czterech przycisków. Podczas walki z łatwością możemy pozbawić danej kreatury jej "identyfikatora". Aby dokonać tego drastycznego procederu, należy obserwować postać przeciwnika, kiedy sylwetka potwora zaczyna świecić na czerwono, musimy przytrzymać przycisk R1 oraz energicznie przyciągnąć kontroler do siebie. To bardzo wzmacniająca własność, a jeśli jeszcze uda nam się odblokować karmę, to zebrane folki mogą stać się przez to jeszcze bardziej silniejsze.

Doolin stanowi centrum całej przygody - wszystko zaczęło się właśnie tutaj. Przechadzając się po pobliskich terenach napotykamy na lokalnych mieszkańców, od których możemy dostać przeróżne zadania do wykonania, poza tym to właśnie tu możemy odpocząć oraz zapisać stan gry. W zaświatach natomiast sowicie ugoszczeni zostaniemy miejscówkami, w których będziemy mogli nieco wzmocnić swój stan zdrowia lub też zapisać stan gry. Jednym ze słabych punktów tej gry jest to, że poruszając się po danej lokacji co jakieś 10-15 sekund pojawia się napis "loading" oznajmiający nam przejście do innego poziomu, czasem nasza rozgrywka przerwana zostaje animowaną scenką.

Fabuła gry opowiedziana zostaje poprzez wyskakujące co chwilę animowane panele z dialogami, przez które każdy z graczy musi przebrnąć. W grze występują również pięknie wykończone wstawki filmowe, za sprawą których gra nabiera jeszcze większego blasku.

Chociaż środowisko jest w pewnym stopniu ograniczone (m.in. niewidzialne ściany), gra pozwala podjąć całe mnóstwo misji głównych oraz dodatkowych. Częste zapisywanie gry w tym tytule jest wręcz wskazane.

Kontrolowanie poczynań naszego bohatera nie jest specjalnie trudne, ponieważ w większości przypadku polega na bezustannym naciskaniu przycisków. Do unikania ciosów przeciwnika używamy gałek analogowych, podczas gdy cztery przyciski (kółko, krzyżyk, trójkąt oraz kwadrat) służą do atakowania. Chociaż kamera ma tendencje do pozostawania w ciągłym trybie "podążania za postacią głównego bohatera", to jeśli nie skorzystamy z usług podręcznej mapy, szybko możemy się zdezorientować w terenie. A to wszystko za sprawą miejsc, po którym mamy okazje się poruszać, a które mimo że są stosunkowo niewielkich rozmiarów, nie przebierają specjalnie w różnorodności elementów środowiska. Nie uświadczymy tu kołysających się drzew czy poruszających się głazów, które odznaczałyby się nieco od reszty krajobrazu. Walcząc często można zgubić kierunek, w którym podążaliśmy, aby dotrzeć do upragnionego celu, co z kolei prowadzi do przypadkowego wybierania złych dróg i zaliczeniu kilku niepotrzebnych napisów "loading", które dręczyć nas będą po uświadomieniu sobie, że popełniliśmy błąd i staramy się tą samą drogą wrócić do właściwej ścieżki.

Dźwięk w tym tytule - od czystej muzyki po otaczające odgłosy otoczenia - jest wręcz zachwycający i nieziemski. Co do grafiki, to ogólnie świetnie prezentuje się ona w rozdzielczości 720p. Co prawda w trakcie gry można natknąć się na kilka nieznacznych spadków liczby wyświetlanych klatek na ekranie, ale nie są one aż tak zauważalne i nie psują zabawy nawet w najmniejszym calu.

Folklore jest unikalnym tytułem. Game Republic wyrzeźbiło przepiękną opowieść, miks elementów gry przygodowej oraz RPG widziany z oczu dwóch postaci. Metoda przedstawienia fabuły jest fascynująca, a uruchomienie gry na 32-calowym telewizorze Bravia HD jedynie jeszcze bardziej podkręca doznania z gry i pozwala na swobodne delektowanie się oferowaną przez grę otoczką wizualną. Chociaż bohaterowie nad rozwiązaniem swoich osobistych zagadek będą pracowali tak szybko, jak się da, tempo gry absolutnie nie zmusza graczy do bezmyślnego brnięcia naprzód. Raczej do powolnego degustowania tej niesamowitej przygody.

INTERIA.PL
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy